noc listopadowa płonie na cmentarzu

w jej cieple dusze nieporadnie się grzeją

znów przyszedł świętych czas

przyczajone chryzantemy słuchają o tym

jakie są piękne i kiedy mogą się spodziewać

swojej śmierci

aleją pójdę na spacer

obok żywych przysiądę

między płomykami nie skryję pozorów

incognito przemierzę cmentarz

nasycona urokiem płomieni

usłyszę jak noc biegnie

jeszcze umarłym zaśpiewam kołysankę

niech śpią bo na ziemi

ciągle jest śmiertelnie