Repetycja

Ileż jeszcze można

o wojnie, krwi, zbrodni, terroryzmie, śmierci i szaleństwie,

o nieodwzajemnionej miłości i zdradzie,

chorobliwej zazdrości o „nie zaliczone” kobiety,

opuszczonych kochankach, romansach na jedną noc,

nie dopitych kieliszkach z matką – wódką

i innych napojach powyżej stopnia wytrzymałości,

pustych kuflach obietnic, sodomii, cudzołóstwie,

homoseksualnych orgiach w cuchnących, miejskich szaletach,

kumplach z lat młodości i wypaczeń,

przelanych z nimi miejscach, których dziś nie sposób podrapać,

zbyt szybkiej jak na nasze lata siwiźnie, o wypadaniu włosów,

brudnych mundurach, zapachu prochu i potu,

odznaczeniach i szablach wręczanych w okopach podczas ostrzału,

kiedy mówi się do siebie, aby choć na chwilę zagłuszyć i przetrwać ciszę,

o ogrodach zoologicznych, policji zakuwającej w kajdanki bezdomną,

psią sierść, drobnomieszczaństwie, nowobogactwie, snach o mamonie,

którą pali się w piecach, politycznych zakrętach dla pociągów z wiecznym opóźnieniem,

tłoku w miejskiej komunikacji i nienawiści dymiącej z głów pasażerów,

chemicznych pralniach, czyszczących kiedyś kochane przez nas kobiety,

bohaterach ze starych czasów, tchórzostwie,

automobilizmie, fascynacji wyczynem Ikara,

o dogaszaniu pożaru na ledwo wyschłych skrzydłach,

sztuce, komunikacji, internecie i łatwości dostępu do informacji,

niedożywionych prostytutkach i bezdomnych z dworców,

o nieprzespanych nocach, podróżach ku domowi,

które nigdy nie wiodą po właściwych ulicach lub drogach,

kroplach umarłych w deszczu, na którego dnie lewitacja żołądka,

wreszcie o Bogu, który tak doświadcza ludzi, bo sam jest bezpieczny,

o landszaftach z całej swej natury i martwej naturze landszaftów i o niedotykalnej pępowinie,

okręconej wokół coraz mniejszego nieba ?

No, ileż jeszcze ?