Noc, za oknem świat zatopiony jest w ciemności  

Refleksyjny czas a melancholią emanują oczy  

Arbiter równowagi odgwizdał dla stresu spalonego 

Strach z czerwoną kartką, serce do rzutu karnego

Gotowe, rozgrywanego meczu to jest druga połowa  

Remisowy dzień, noc emocji niesie zwycięskie słowa 

Smok spala to co łatwopalne i jest na boisku życia 

Płonie zło i nienawiść, pozostawia na nim zgliszcza

Skrzydła, odleci na szczyty Parnasu ze swymi wierszami 

Lot drogą szczęścia, lot ze spełnionymi marzeniami  

Pora eksperymentu, kartka atramentu ląduje na wagę 

Miejsce spotkań wersów, rym cięższy z każdym gramem

W żyłach płynie krew, a pustkę zeszytu karmi rtęcią  

I tak zabija szarość dając kolor wszelkim zdjęciom  

Które ma przed oczami gdy powieki wzrok odcinają 

Nocne wiersze smoka te ziewy myśli nas rozpalają