( Niemalże ) beztroska jesień

Podoba mi się styl (szczerze), przekorny. Kurcze, tylko nie rozumiem, czemu tyle barier w tym wierszu. Tyle segregacji wręcz, podziałów. Wydaje mi się jednak, że ironia (takie mrugnięcie okiem) w tym wierszu jest zamierzona. Dlatego podoba mi się. Pozdrawiam.

Do pstro: Proszę przeczytać jeszcze raz i jeszcze raz ( i jeszcze ) ! Coś się pojawi pod powiekami - obiecuję !

Dziękuję, że Pan we mnie wierzy.

Podczas lektury tego wiersza widzę, jak go, Piotrze, czytasz. Po każdym wersie bezgłośne mlaśnięcie, dyskretne spojrzenia na słuchających i tak do końca. A słuchający zadumani i milczący.

Do janko : starałem się budować wiersz troszkę podobnie, jak robili to Janusz Styczeń czy Tadeusz Peiper. Nie udało się tak do końca, ale zawsze lepiej mieć najlepsze wzorce, niż nie mieć ich wcale, prawda ? Dziękuję Ci za komentarze, zwłaszcza te, dotyczące interpunkcji. To taka moja "pięta achillesowa". Pozdrawiam serdecznie...

Między jednym a drugim

/polem a jawą, waśnią a miejscem, miłością a Jawą, wróblem w garści a gołębiem na dachu, szczygłem a dachem itd./

są ugory pustosłowia

O NICZYM

Taka niemalże beztroska jesień to już chyba początki demencji...

Author	piotrpaschke
Genre	poetry
Form	poem / poetic tale
Date added	2013-02-04
Linguistic correctness
Text quality
Views	2629