Cień Pocałunku

Sen o nim wypełza równie sennie z wnętrza

jak pierwszy trel kochanka

- wszystko panicznie boi się mroku i dotyku

W ciemności dotyk nie potrafi zasnąć

rytm zbyt szybki

nie da się utrzymać w czasie nocnych odwiedzin

skulenie

skarlenie

drgawki

powinnaś wiedzieć

że nie wypada zasypiać

kiedy wszystko wraca po ciebie

nie wolno się wzbraniać

- pójdziesz tuż za nim

w samo zakurzone serce brylantu

od przemijania staniesz się najtwardszym jego przemilczeniem

zbyt pospiesznie obwołana trelem w czas zajęczej nocy

Obok niej ty szczerzysz ręce –

zając nadal ma się bać

O wiele bardziej gęsta noc odlatuje w nieznane

od nowa nie poznana

filozofia dotknięcia

pluszowy rozsądek w dawno zaniedbanym pocałunku