Bardzo piękna i niezwykle osobista modlitwa dziękczynna. Jej wartość wzmacnia pointa wyrażająca nieśmiałe przejawy niepewności i wątpienia.
Natomiast sądzę, że skoro w tej modlitwie zwracasz się bezpośrednio do Boga, to również zaimki odnoszące się do tegoż Boga należy pisać wielkimi literami (ci, tobą, twoje, ty). I za to minimalna obniżka oceny za poprawność językową. Ponadto trochę mnie razi, że w jednym wersie zamieszczasz dwa podobnie brzmiące słowa: oddech, tchnienie.

Bardzo dziękuję, Janko :)
"Czasem lepsze jest wrogiem dobrego". Poprawiłam wszystkie zaimki na chwilę przed publikacją :)
Tak, w tym wersie, ale także w innych choć innego rodzaju, mogą razić powtórzenia. Nie potrafię jednak tego zmienić.

Janko, jeśli jeszcze tu zajrzysz (a może ktoś jeszcze), to mam pytanie odnośnie zaimków.
Czy jest dopuszczalne używanie: twego, swego, mego? Spotkałam się z ostrą krytyką i określaniem tych zaimków jako patos.
Pytam o to, bo zmieniłam w wersie - "które ciągle niszczę swą wolą" - na swoją.

Medicus, bardzo dziękuję :)

Sugestię przyjmuję i poprawiam. Przyjmuję także sugestię Janko o zaimkach pisanych z dużej litery w przypadku ( i traktuję to jako wyjątek) kiedy zwracamy się bezpośrednio do Boga. Zamieniłam też miejscami dwa wersy.


dziękować Ci Boże nie przestaję
za każdą chwilę przeżytą i przyszłą
za każdą łzę po której dajesz ukojenie
za każdy ból po którym dajesz uzdrowienie
za każdy uśmiech którym chcę obdarzać innych
za każdy oddech
za każde podanie ręki

z pokorą chylę czoło
człowiek
Twoje dzieło
które ciągle niszczę wolną wolą
a które kochasz niezmiennie
i które ciągle próbuję zrozumieć

Odpowiadam w sprawie zaimków, chociaż dokładnie i wyczerpująco zrobiła to Medicus. Można krytykować za zaimki, kiedy one są zbędne, a tutaj takiej sytuacji właściwie nie było. Gdybyś przykładowo napisała "ja zrobiłam", to zaimek byłby zbędny, bo skoro zrobiłam, to wiadomo, że ja. Jeszcze gorzej byłoby, gdybyś napisała "ja osobiście zrobiłam". W pierwszym przypadku mamy do czynienia z błędem tautologii, w drugim zaś z podwójną tautologią.
Wrócę jeszcze do zaimków pisanych wielką literą. Piszemy wielką literą tylko w listach oraz w pismach typu: dyplom, podziękowanie, pismo gratulacyjne itp., ale również w nekrologach. Wielkie litery oznaczają wyraz szacunku, uznania. Podobnie jest z Bogiem. Jeżeli piszemy go wielką literą, to zaimki odnoszące się do tegoż Boga też należy pisać wielką literą. To tyle. Pozdrawiam.

Medicus i Janko,

jeszcze raz dziękuję za pomoc i oceny.
Przy najbliższej okazji, jeśli pozwolicie, to zapytam Was jeszcze o metafory dopełniaczowe.
Bardzo je lubię, ale spotkałam się z negatywnymi opiniami.

Pozdrawiam :)

Puenta wieńczy dzieło

z pokorą chylę przed tobą i twym dziełem czoło

ja człowiek

(patrz środkowe wersy - cytat z pamięci)

Podnoszenie głowy w obliczu Najwyższego Majestatu jest dowodem skrajnej głupoty i ślepej ignorancji