I będziemy recytować…

My

kuglarze żywiołów

obszczekujemy w małych grupach

opustoszałe wieczorki

opustoszałe knajpy

warczymy na spasione prostytutki

My

pożarci pięść w pięść

wiemy

że wszystkie chwyty dozwolone

rozchlapujemy mózgi w ciasnych klatkach

i łamiemy widnokręgi naszych depresji

(albo tylko tak nam się wydaje)

My

bezwładnie oparci o szynkwas słowotoku

wymyślamy chwytliwą wolność

nasze Harpie ważą uderzające podobieństwo

do poronionych pozorów

My

Hugenoci zaciśniętych próżni

gubimy nowy ląd pod stopami

sztyletujemy legowiska

których nijak przestąpić

Tak mija wszystko

wszystko tak mija

Bo my

zarzygani w burdelach poeci

będziemy recytować rodzinie nasze wypociny

puki tlenu w płytkich

wiecznie pijanych płucach