Gdybyś mógł (cokolwiek)

Być poetą to śnić w ciasnym pokoju

- Marcin Wdowikowski

Pamięci poety Marka Kośmirda

Szepczę, byś poczekał z osuwaniem się

w ciemności,

choć żmudnie obrabiasz już śmierć

(swoją i wszystkich wokół)

znasz liczbę trumien do wyrzeźbienia.

Nie wstydzisz się obnosić głośno z personaliami

a nawet datami.

Cichy i cierpliwy jest

finał drobnych tip-topów,

psia ich mać.

Gdybyś mógł, dookreślił byś wolną wolę,

podzielił ją swobodnie na korzeń, pień

i szańce wszystkich spółgłosek

w wyrazie

liść.

To dojrzałość, jak przy sadzeniu drzewa.

Nie będzie dane zobaczyć sadzącemu

tej sadzonki za cały wiek,

lecz byłeś zbyt krótkotrwały

by zasmakować takiego trwania.

Gdybyś dziś mógł (cokolwiek) dookreślił byś nasz grzech,

nasz największy lęk,

by nie omijać niezapisanych wierszy

udając, że się ich nie widzi

na przeciwległym chodniku.