poniektóry nieumarły jest szlachetną bestią

wśród nich pokarmem jest absurdalny człowiek

wybieramy czas przyjaźni i wrogości niebytu

ostatecznie odczuwamy atrament czerwieni poległej

zagrozić nękanemu otoczeniu kształtu pragnę

przyzywać będę znaki dla furii ciała nazajutrz

momentalne rozjuszenie duszy o smaku głębi

płonę między zgliszczami a mętnym oceanem łez

ewidentna katorga powiernikiem z kolei błogostanu

wszechpotężny moment rozłamu niemądrej porażki

nieskończony świt trwa pochłaniając milczące cienie

zdrajce poznam wśród widzących codzienność drzew

sekretne słowa strzegą wariacji form niegdyś przeklętych

wschód drżenia dłoni ujarzmia kolejną część trupa

nucę teraz wieczny dzień nieograniczony ruinami

gruzy marzeń upodabniają się czasem do szarego węża

w akcie buntu ukazuje prostotę stabilnego oddechu

siła piękna zaklętego u podstaw pustego kielicha strat

chaos ostatniego upadku dzikich ikon rozumu i serca

ujrzę bluźnierczy pocałunek cierpkiego wszechświata

człowiek nie dosięgnie mnie przy nieznanym portrecie

sługa szaleństwa i spokoju drwi z moralności sumienia

wola muzy komponuje pełną uwolnienia ducha granice

wyczerpana spadam w czas istnienia skrajnego milczenia