Nurek jak zwykle siedział na ławce przy basenie i przygotowywał się psychicznie do zawodów pływackich, które niebawem miały nadejść. Pływanie od zawsze było jego pasją i największym talentem. Najbardziej bał się porażki, która mogłaby zniszczyć jego reputację najlepszego pływaka w szkole. Gdy zerwał ze swoją dziewczyną, Izką, to właśnie dzięki treningom odzyskał wiarę w siebie i wewnętrzną siłę. Ta pasja całkowicie go pochłonęła i wydawało mu się, że w jego życiu nie ma miejsca na nic więcej… „Miłość? Przecież nie istnieje! Przyjaźń? Na co to komu? Woda to mój żywioł! Teraz liczy się jedynie złoty medal i sława…”. Chłopak wstał i ruszył wolnym krokiem w stronę szatni, gdy nagle ujrzał burzę ciemnych niczym heban włosów, które mignęły mu przed oczami. Zdumiony, zatrzymał się odruchowo i spojrzał w kierunku właścicielki. Ta, odwróciwszy się, spojrzała mu w oczy. Uśmiechnął się szarmancko, jak to miał w zwyczaju. Lubił flirtować ze swoimi rówieśniczkami. Dziewczyna nie odwzajemniła jednak uśmiechu. Słyszała o nim różne plotki i nie wierzyła w jego dobre intencje. Wpatrywała się w niego przez chwilę, po czym odwróciła się i odeszła w przeciwnym kierunku. Chłopak otworzył szeroko oczy ze zdumienia. Zagryzł wargę i ruszył za dziewczyną. Chciał ją dogonić i poznać jej imię. Jednak ona zniknęła za drzwiami biblioteki. - O nie! Nie będę przebywał w jednym pomieszczeniu z książkami! Nie jestem kujonem, tylko przystojnym pływakiem! – pomyślał na głos, o czym zorientował się po fakcie. Kilku uczniów wpatrywało się w niego ze zdziwieniem. Niektórzy się śmiali, inni prychali lekceważąco. Zawstydzony, zaczął się powoli cofać w stronę najbliższych drzwi. Chwycił klamkę, otworzył je i wszedł prosto do damskiej toalety… - Co ty tu robisz, zboczeńcu?! – krzyknęła Izka, okładając go książką. Koleżanki dziewczyny chichotały za jej plecami, wskazując palcami na Nurka. - Przestań, to ja! Co ty robisz?! – wrzasnął chłopak, zasłaniając się przed ciosami. Izka zastygła w połowie ruchu, przyglądając mu się uważnie. Uniosła znacząco brwi i spojrzała na niego z politowaniem. - To nie zmienia faktu, że przebywasz w damskiej toalecie… - mruknęła z ironicznym uśmiechem, po czym mrugnęła do swoich koleżanek, wzbudzając nową falę chichotów. - Ach, daj spokój! Wszedłem tu… przez przypadek – machnął lekceważąco ręką, odsuwając książkę jak najdalej od swojej twarzy. Spojrzał zirytowany na wciąż idiotycznie chichoczące dziewczyny, które natychmiast umilkły pod jego ciężkim wzrokiem. – Nie mam czasu na rozmowy z wami. Idę na trening… - dodał szybko, unosząc z dumą głowę. - A czy właśnie z niego nie wracasz? – zapytała blondynka stojąca z resztą koleżanek Izki. - Ja… No… Idę na drugi trening - zmieszał się, chichocząc nerwowo. – Muszę ćwiczyć podwójnie! W końcu nie każdy jest taki dobry jak… Ja! – uśmiechnął się sam do siebie, próbując zataić swoje kłamstwo. Izka wzruszyła tylko ramionami, udając, że nie interesuje ją to, co mówił. Mógł chodzić nawet na dziesięć treningów dziennie – co ją to obchodzi? To nie jest już jej chłopak. - Po prostu stąd wyjdź! – syknęła głośno, mrużąc oczy. - No, to do widzenia! – dodała z naciskiem jedna z nastolatek, niewysoka brunetka, ze słodkim uśmiechem na ustach, otwierając mu przy tym drzwi. Nurek wyszedł zrezygnowany. Na szczęście na korytarzu nie było już nikogo. Westchnął i usiadł na parapecie. Przetarł twarz dłońmi i siedział chwilę w milczeniu, gdy wtem otworzyły się drzwi biblioteki, z której wyszła dziewczyna spotkana przy basenie…

CDN.