Bardzo, bez ostatniej strofy - zbędna.

Dzięki Ci za życzliwy komentarz. Podoba mi się Twoja uwaga, że ostatnia zwrotka jest, od strony poetyckiej, artystycznej,jakby zbędna, gdyż i bez niej wiersz jest już jakby spełniony. Zechcę ją jednak na razie zachować ze względów praktycznych, czy funkcjonalnych, jako materiał do opracowywania tomiku wierszy, poświęconych mojemu nowemu miejscu na ziemi, jakim jest Milicz.

Lubię temat pociągów, torów i kolei, podróżnych, poczekalni...
Początek brzmi jak coś znajomego... Ale wiersz jak dla mnie ma zbyt dużo dopowiedzeń, które niewiele wnoszą, np: "przez wiek cały pędząc", nie różni się od: "przez wiek pędząc". Ja jestem minimalistką, wyrzucam i tnę tekst do momentu, w którym już nic nie można wyrzucić, a tylko coś dodać.
Druga rzecz to zdania twierdzące, gdyby tak złożyć wersy w całość wyszłaby proza.
Może to taki styl, sama napisałam kilka wierszy prozą... więc "przyganiał kocioł wróblowi na dachu". I te dwa wersy końcowe podrymowane... zgadzam się z cytrą (czy cytra to mężczyzna? słowo rodzaju żeńskiego, ale ikonka męska w okularach), ostatni wers niepotrzebny, słabo to brzmi.

Proszę walczyć o tekst i proponować nowe wersję! Powodzenia!

A ja nic nie napisze o formie utworu.
Mnie jest żal kolejki.

Kolej na rower (patrz przewrotny tytuł wiersza) i kolej na finalne (w ostatniej strofie) jej akwarium - to kolejne koleje losu starej naszej zasłużonej Firmy PKP