Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2015-02-23 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 1749 |
Wiosna
Słońce rozgrzewa zmrożoną ziemię
i zrzuca białe, śniegowe brzemię.
Wodą ze śniegu zalana rola,
lśnią w słońcu podmokłe pola.
W marcu jak w garncu wciąż bywa jeszcze,
często padają śniegi i deszcze.
Przyroda budzi się już z uśpienia,
to wiosna tak świat wokół nas zmienia.
Tętniące już życiem drzew korony
obsiadły czarne, kraczące wrony.
Zajęły wszystkie grube konary,
hałasują i łączą się w pary.
Ptaków zaloty, trele miłosne,
budują gniazda, witają wiosnę.
Z ciepłych krajów bociany wróciły,
za swoim gniazdem bardzo tęskniły.
Na krzewach, drzewach pękają pąki,
już się zielenią parki i łąki.
Kwitną magnolie, bzy i kasztany,
to nadszedł już maj oczekiwany.
Rodzi się nowe życie w przyrodzie,
w lasach, na polach, łąkach i wodzie.
Już młode ptaki z gniazd wyfruwają,
żyć samodzielnie rozpoczynają.
Najpiękniejszy czas wiosennej pory,
wyczarował nam wszystkie kolory.
Barwnym całunem ziemia pokryta,
w czerwcu swym pięknem lato powita.