Niezwykły klimat.

Noc z porankiem, jawa ze snem, tęsknota z nadzieją, świat realny i świat kreowany na sztaludze mieszają się się w twoim wierszu jak farby na palecie.

Ocieka kolorami. Jest gęsty, nasycony.

Pejzaż namalowany słowami.

I ta postać stojąca wśród domów na obrazie i jednocześnie w środku, między dwiema strofami - nie wiem, czy to zamierzony zabieg, ale miło odnaleźć taki "smaczek".

Doskonały, głęboki wiersz. Taki, do którego wraca się często i z przyjemnością. "Kreśli głęboki ślad w duszy".

Przepiękny wiersz :)))