Poruszający i bolący tekst.

Widzisz, kochana Komentatorko, jest to najprawdziwsza, udokumentowana HISTORIĄ WSPÓŁCZESNĄ, Prawda.

Broniłam tę Panią, prominentną funkcjonariuszkę IV Departamentu. Broniłam prywatnie. Ja, niegdyś (zresztą do tej pory) opozycjonistka przeciw wszelkim fałszom, "tolerancyjnemu fanatyzmowi" i przekłamaniom...

Spotkało mnie, co spotkało. I zresztą nadal spotyka. Za okazane serce - zwykła POGARDA.

Ale: zob. dedykację :)
Już nie boli :)

Serdecznie :)))

nieważne co nas spotyka, ważne, co my dajemy :)

Jeszcze nikomu nie ofiarowałam połączonej z zawziętością, nienawiści.
Zgadzam się, często ponosi nas cholera, ale żeby komuś, zwłaszcza nielubianemu, stale i wciąż życzyć czegoś najgorszego, cieszyć z jego niepowodzeń, nie współczuć mu, no nie... :(((

Niestety, od jakiegoś czasu, niektórzy "prominentni" użytkownicy niniejszego portalu cokolwiek zachwiali we mnie tę głupią wiarę :(((

Z wyrazami szacunku :)))

Wbrew pozorom kochać człowieka nie jest jakimś szczególnym wyzwaniem. Wielu z nas to dotyka. Kochać ludzi, to już rzadko spotykany dar. Nieliczni go posiadają.
Przebaczenie, absolutne przebaczenie to jazda bez trzymanki,to niemal bliskie spotkanie 3 stopnia.
Gratuluję tekstu. Gratuluję postawy.
sam

Trudno wprawdzie mówić o bezgranicznej miłości do... różnorakich - bliźnimi nazywanymi - choler, niemniej:

od niemal zarania zawsze potrafiłam współczuć i nawet najgorszemu - rzekomo - wrogowi starać się spieszyć z pomocą, gdy zaistniała takowa konieczność :)

Tym oto sposobem, co roku do Częstochowy wozi mnie taksówkarz (b.ubek) za symboliczne... PLN [wyłącznie benzyna po najniższej cenie], natomiast inny funkcjonariusz w styczniu 1982 uchronił mnie przed internowaniem ;):
"Głupia idealistka" wyczytałam w swoich aktach w IPN, która w sierpniu 1981 roku bezinteresownie poratowała moje ciężko chore dziecko sprowadzonym przez siebie zza granicy lekiem..."

Może więc nie jest z nami aż tak najgorzej? Jednak za okazywaną - nieistotne komu - "nienawistną pogardę", to nie raz i nie dwa dokopałabym mu z impetem do jego przysłowiowych szmat.
Także na PubliXo ;-)))

Bardzo serdecznie :-)))

Befano piękny tekst -wręcz mistrzowski.
Różnimy się w podejściu do bliźniego i to bardzo.
Posiadamy miłość do człowieka - i jest ona naturalną naszą skłonnością.
Posiadamy też uznanie dla sprawdzonych i trwałych wartości . Więc ten kto je depta temu szacunku nie okażę. A gdy niszczy mój kraj , okrada i morduje mych bliźnich - to sezonowo biorę urlop od Chrystusa.
Ktoś musi -byśmy byli skuteczni.

Przyznam się że inspirujesz mnie - taka dywagacja wylewa emocje , argumenty i atrament.

Zło karmi się złem. Wysyłając nienawiść złemu, tylko go wzmacniamy. To ciekawe, jak zaczynamy słać dobrą miłość w takie zepsute serce, ci źli nagle zaczynają chorować od tej miłości...
Bardzo dobry tekst, pełen napięcia i prawdy. Lubię takie teksty, choć trudno tak powiedzieć, myśląc o przytłaczającej tematyce. Bardzo podoba mi się fragment: "Zmieniam opatrunki duszy ". Cała końcówka bardzo mocna.

Niesamowity, przejmujący do szpiku kości wiersz.

moim zdaniem moralizatorsko