Piękny, przejmujący wiersz.

To jakby sugestywna impresja po przebudzeniu z cudownego snu. Piękny pomysł, a może prawdziwe przeczucie?

Panie Alfie, nie przeczucie! Prawda. Więcej zresztą osób podobnie przeżywa :) Najdziwniejsze jest to, że kiedy nie jestem w stanie otworzyć oczu, wiem iż wtedy przemieszczam się z jednej Rzeczywistości w drugą, tę "normalną" :)

Wiersz dający wiele do myślenia. Tak na prawdę istnieją dwa równoległe światy. Pozdrawiam serdecznie.

Tu z Żywych nie ma nikogo (patrz nagłówek miniatury) w tej naszej przejrzystości i transparencji (vide tytuł zbioru) - co gołym okiem WIDZIMY (my co poniektórzy osobliwie).

Stąd ta nasza tęsknota i ten codzienny nieutulony sierocy płacz po naszych - jakżeż żywych! - wszystkich drogich Świętej Pamięci...

Kasty żywych umarłych w swej liczbie nie mają końca

Piękny, wzruszający wiersz z tęsknotą za bliskimi.
Serdecznie pozdrawiam.