ostrożność przykłada delikatnie palec do ust  

napięcie niewypowiedzianych słów napręża te, które wypłynęły w eter  

i stają się kruche i miałkie

iskry rozłożyły się na ładunki i wirują w kącie oka  

czekając aż magia zadziała by błysnąć i płonąć  

lub spłynąć przez policzki głusząc ciszę

obezwładniający pat okoliczności schładza drżące dłonie ostrożnością  

w półmroku nie widać drżenia  

nie widać ścisku w przełyku  

spojrzenie zlewa się z nim

ostrożność karci palcem za wczoraj zbyt odważne  

i myśli w ścisku uderzają w skroń  

przyprawiając o ból  

ostrożnie na świat wyjdą te bez zabarwienia

przez drzwi otwarte na palcach skrada się wątpliwość  

i podszeptuje na temat rys na pryzmacie wyobrażeń  

który tak pięknie rozczepia słowa na pragnienia

ostrożność jak zimny  

prysznic przywraca trzeźwe spojrzenie  

pod którym nieustannie skraplane słowa  

osiadają na duszy  

tam czysty kryształ narasta  

w ciszy nadając życiu sens

2015.02.19/28