Tekst 4 z 8 ze zbioru: Hipertrofia emocji w superpozycji zdarzeń (2008/09)
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2015-05-29 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1955 |
emocje osiadły sadzą w zadumie
na grubych tomach kolekcji dni
wryły się w pożółkłe strony skrzepniętych zmysłów
nie to że skurczyły się w apatyczne stwierdzenia
nie to że ulotniło się dziurami czasu znaczenie
po prostu przyjęły pozę czekających w ukryciu
tak zwyczajnie nabrały dystansu do chwili
lecz wspomnienie ostrzega a wzrok przypomina
gdzieś na skraju świadomości
wystarczy naderwać westchnienie
2009.05.13
oceny: bezbłędne / znakomite
Kumulacja tych emocji - bo Bóg wie czemu staramy się uczuć swoich /publicznie/ nie okazywać - kiedyś w końcu zawsze przekracza stan krytyczny,
a wówczas kryj się, kto żyw, gdzie tylko możesz i gdzie da się!