Studium (przypadku) anielicy

Jej dobrotliwy uśmiech cię zwiedzie.

Zawładnie całym twoim jestestwem.

I ciężko będzie wyrwać się tobie,

Gdyż omamiła swoim królestwem.

Poda ci czarę swojego wina,

Byś nie zobaczył jak ludzie wszyscy.

Abyś zatracił mądrość widzenia,

I nie próbował pozrywać więzy.

Otoczy ciepłem sopli lodowych,

Jak ośmiornicy obejmą macki,

Aby na koniec – kielich cykuty,

Bo szata biała to całun śmierci.

Odchodząc pojmiesz – anioł upadły.

Cokolwiek zrobisz, będzie pilnować,

Byś już nie zaznał spokoju duszy,

Boś nierozważnie wywołał wściekłość.

Dlatego będzie ciebie oczerniać.

Zechce jak Zeus być gromowładna.

Każdego ciosu zechce próbować,

Ta anielica – śmieszna diablica.

06 czerwca 2015