Tak twarde masz dłonie

Ile w nich uniesiesz pukli moich

w których srebrzy się

każda myśl każdy niepokój

Ile jeszcze blizn

scalisz, zasklepisz

na gipsowej formie

ile ramion w swoich silnych palcach

wyważysz odciśniesz

ustawisz w szeregu

Ogromną kolekcję

skierujesz ku słońcu

Aż zastygną Magdy

marzące

cierpiące

w ogień biegnące

Quel vernissage!

Skwituje koneser

najcichszy performance

spod gipsowych powiek

Więcej na FB lub blog: porzeczkowe słowa