Małe wiersze...

Małe wiersze z natury płaszczyzny

Jeszcze to istnieją w kącie nadal,

Tkwią, gdzieś w głębi serca,

Jakby to nie dla nich chwała.

Nucą obraz pospolitych wrażeń

I z wyrażeń wyrażają tak niewiele,

Ale nucą, nadal nucą w nucie słabej,

Jakby i ich miłość miała być ich celem.

Małe wiersze blade, niczym szarość,

Wciąż dźwięczące w szacie ludzkiej.

Małość, dobroć, buntowniczość, starość,

Gdzieś na ławce, w pamiętniku, nudzie.

Lśnią to zatem wszelkie kanonady,

Odą do radości dźwięczy radio,

A te małe wiersze, cud nasz blady,

Żyją, jakby wiersza było mało.