las wiecznie młody

wzywa niebo malachitem

niebo odpowiada burzą

w błękicie Turnbulla

chabrowe oko zmierza

ku prawdzie

cyjan otacza je duchem

bezwietrznej pogody

do grunszpanu jeszcze daleko

kobalt tylko przeciska się

przez słoneczne sito

modry obsiadły patyną

kłóci się z pistacjową

polaną lasu

cień rzuca szmaragdy

nad lasem

upiętym w warkocze

zieloni Veronse`a

między niebem a lasem

toczy się rozmowa

szeptana wierszem

pisanym przez Boga