Cassiel 

ów wiekuisty patron łez 

dzień po dniu 

przyglądając się cierpieniom 

wrośniętym korzeniami 

w człowieczą dolę 

ulitował się  

i wyłupił sobie oczy 

zapobiegając 

ponownemu potopowi 

po czym 

spierzchł w udręce 

i obrócił się w garść piasku 

a wiatr 

poniósł go na morze wydm 

i rozsypał  

wśród popiołów świata