Przejdź do komentarzysamotność
Tekst 173 z 246 ze zbioru: Z ATLASEM POCZĘTE
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2017-10-22
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2361

samotność ma woń

i kolor

wrzosu targanego

podmuchami

listopadowego wiatru


cierpki smak

czarnej kwaśnej

dzikiej tarniny


brzmienie

przesypywanego zadymką

suchego śniegu


dotyk

zimnych jeżyn

o świtaniu


a kształt

bez granic


8.12.1970

  Spis treści zbioru
Komentarze (4)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Starość i dojrzałość czasami bywają piękne; podobnie jest z tym wierszem. Mam maleńkie zastrzeżenie. Sądzę, że przy tarninie wystarczyłby jeden przymiotnik. Czarna, kwaśna, dzika to chyba trochę za dużo jak na krótki, skondensowany wiersz.
avatar
...samotność to taka wielka trwoga..
avatar
Wyraźny i przenikliwy obraz .
Uznanie
avatar
Czarne kwaśne cierpkie śliweczki tarniny - to szybka skrócona lekcja botaniki. Polacy w przytłaczającej większości nie znają dzisiaj ni ornitologii własnego kraju, ni podstawowych ziół, ni dendrologii, ni entomologii, ni astronomii, ni czegokolwiek, co jeszcze 40 tys. lat temu było elementarną wiedzą człowieka z Cro Magnon. Jako jedyne istoty świadome na Matce Ziemi jesteśmy w 3. Tysiącleciu po Chrystusie wtórnymi analfabetami
© 2010-2016 by Creative Media
×