Auroro - chińska filozofia? No takiej interpretacji się nie spodziewałam. Dziękuję. Ale dostrzegasz wiele!
Tak, ten krótki wierszyk jest o ładzie i współpracy oraz o doskonałości, z tym, że przekaz b. krótki, lapidarny. Bo doskonałość - to aż zapiera dech w piersiach i tyle. B. dziękuję, spokojnych, doskonałych snów życzę. :)) Bajka.

Ciekawy wiersz. Myślę, że mimo zdjęcia jest nie tylko o kocie. :)
Bardzo podoba mi się puenta, ale zastanawia mnie sprawa ładu czy porządku. Jeśli próbuje się żyć ze spokojem, szuflady są równo ułożone, to czy nie jest to sprzeczne z odkładaniem an później ładu?

lilly, szuflady mogą być równo poukładane - to fasada, a w środku owych, nieporządek. Tak to bywa. Można wyglądać pięknie, być elegancko ubranym, na dany moment, gra - gdy tak trzeba, a wewnątrz dopiero poczekalnia, próby. Nie wszyscy dotrą do momentu mistrzostwa, większość zrezygnuje, ponieważ zabraknie im wytrwałości, odpuszczą i nadal zostaną tylko poukładane szuflady, do momentu, kiedy trzeba będzie, na daną chwilę się sprężyć i trzymać ład. Ten wiersz ma wiele wspólnego z moim innym wierszem pt. "Świadomość".
A kot? On jest smutny, bo koty żyją w ładzie, martwi się o ludzi. :))) Bajka.

Auroro, dziękuję. Bajka

Dla mnie ten wiersz jest gładki. Podchodzę do niego jak do ściany. Wyczuwam że to nie jest żelbeton, raczej zbudowany z cegły. Niepokoją mnie nitki zagmatwania. Ten świat jest dla mnie niedostępny. Niczego nie ma poza murem, co mogłoby mnie zainteresować. A jednak słyszę ten krzyk. I brak mi słów. Pozdrawiam Cię Bajeczko.

Warto zatrzymać się nad tym wierszem,jak nad diagnozą i zarazem horoskupem, niemal każdego życia. Uniwersalny tekst, synteza filozofii i poezji.

arcydzieło, cześć. Miłe, że mimo iż wiersz jest dla Ciebie tajemnicą, podszedłeś do niego. I odczuwasz niedostępność świata w nim ukazanego. Bo ten świat jest za murem, masz rację, ten świat jest światem jednostki, która gubi się w rzeczywistości. Trudno jej. Życie nie jest proste. Dziękuję. I zauważyłeś jeszcze:

" Niczego nie ma poza murem, co mogłoby mnie zainteresować. A jednak słyszę ten krzyk. I brak mi słów." Tez pozdrawiam - Bajka.

a. Witam."Synteza filozofii i poezji." Racja, i wyszedł chaos życia. B. dziękuję. Bajka.

W takim razie zmieniłabym wers "w szufladach równo ułożonych".
Szuflady w moim domu tkwią w szafach, szafkach i komodach i nie są ułożone. Muszę sobie wyobrazić, że te w wierszu stoją jedna na drugiej. Niepokojące, mogą się przewrócić. :)
Zamieniłabym "równo ułożonych" na jakiś przymiotnik, na przykład:
W grzecznych szufladach
rzeczy gonią swoje przeznaczenie.
Albo:
W porządnych szufladach
rzeczy gonią swoje przeznaczenie.
Jeśli wybierzesz jakiś "ludzki" przymiotnik, wiersz zyska na swoim poetyckim dźwięku.
(Zmieniłam "swe" na "swoje", bo "swe" należy do stylu książkowego, sztucznego. Ja raczej staram się go unikać. Ale to wybór autorki.)

jak już rzeczy gonią swoje ... jest dobrze. Są rzeczy o których się filozonautą nie śniło. Tańczące papugi np.

lilly, może masz słuszność. Tu jest niedokładność z tymi szufladami. Ja miałam na myśli właśnie równo ułożone - jako element szafy, a w szafie czy np. biblioteczce, szuflady są równo ułożone. Dziękuję za uzmysłowienie mi tej sprawy. Pomogłaś. Pozdrawiam, Bajka.

arcydzieło, he, he. No są, prawda. Dzięki. :))

To może
"szuflady w równym rzędzie"?
To prawie to samo, a brzmi jednoznacznie.

lilly, tak też może być, ale Twoje wcześniejsze sugestie, rzeczywiście ubarwiłby by tekst, gdybym tak to potraktowała, czyli:
"grzeczne szuflady", "porządne szuflady". Jeszcze raz dziękuję.