Rzekłbyś, szczególnie dobrana para; 

razem jak Kajus i Kaja. 

Dziarsko przed ołtarz, w podróż poślubną 

za ręce. Flesze błyskają. 

Potem, wciąż wspólnie, choć naprzeciwko 

rzucają twarde dowody. 

Na sali rozpraw znów oko w oko - 

razem - żądają rozwodu. 

Znosili społem dole, niedole. 

A życie dawało w pięty! 

Dzisiaj też znoszą... małżeńską wspólność. 

On wręcza jej alimenty 

Ona mu w zamian wniosek o podział 

(bo przecież wiele łączyło). 

Majątek wzrastał i rosły dzieci... 

Kurczyła się tylko miłość. 

Bywało: sądził, ona sądziła, 

że razem na stare lata 

na ławce w parku, na zdrowie ziółka... 

Sączą dziś smak adwokata.