Idę za śladami

Biegniesz a czas  za tobą zaciera  ślady    

Prawda o Źródle Życia zgubiła się w lesie  

Ludzkość stałą się blada i człowiek blady  

Tracąc siostry i brata pojęcie w bezkresie

A nauka chce zgadnąć, miejsce poczęcia

W wykopaliskach poszukując artefaktów  

Teologowie tworzą kanony szczęścia   

A człowiek zagubiony pośród różnych aktów  

A one niosą broń na dłoni przegubie  

Niby dynamit co mosty niszczy swym  znojem

Dzieląc lud na swoich i obcych w siedzibie   

I światło braterstwa znika z wojennym znojem   

Ten bieg oddala od pierwszego dnia szczęścia  

Coraz trudniej zrozumieć i ogarnąć ciszę

Skąd jest i dokąd zmierza - doza pojęcia

Zapewne tam gdzieś las prawdę o nas kołysze

___________________

Może trzeba szukać nowego przymierza

Bo niespokojna dusza wciąż biegnie i szuka

Ciągła sztafeta trwającego pacierza

Poznaną prawdą wyzwoli z prawa kaduka