O czym szumią drzewa

Szumi las, szumią stare drzewa,

Wiatr im na liściach pięknie przygrywa.

Szumią o dawnych, zamierzchłych czasach,

Szumią o ludzkich przedziwnych losach.

Długo żyją i wiele widziały,

Choć w jednym miejscu tylko stały.

Szumią o wszystkim, co kto woli…

O ludzkiej doli… i niedoli.

Szumią o ludzkiej podłości i krzywdzie,

Nie lubią tego wprawdzie,

Ale jeśli chcesz i o tym poszumią...

Drzewo najdelikatniej wyszumieć to umie.

Szumią o pięknie całego Świata…

Los ludźmi przecież po Ziemi miota.

A potem ludzie pod drzewem siadają

I o cudach świata opowiadają.

Szumią o wielkiej potędze miłości,

O oczarowaniu, a nawet zazdrości.

Wszystko od ludzi to usłyszały,

Bo jak spowiednik przez wieki stały.

Dzieciom zaś baśnie opowiadają...

Mnóstwo ich w dziuplach schowanych mają.

Zbierały je wszystkie przez wiele lat,

A układał je skrzętnie malutki skrzat.

Wystarczy pod drzewem się położyć,

Złączone ręce pod głowę podłożyć,

Zamknąć oczy i mocno się wsłuchać,

A drzewo ci będzie szumieć do ucha:

I ty, mój drogi, wyobraźni oczami

Żył będziesz w baśni z jej postaciami.

A będą to dobrzy i podli ludzie…

Będziesz walczył w znoju i wielkim trudzie

Ze złem na Świecie niczym z potworem.

I zawsze zwyciężysz… i to z honorem!

Upojony zwycięstwem uwierzysz w siebie

I w dobrych ludzi na Ziemi i na Niebie.

Zło będziesz zawsze dobrem zwyciężał,

Bo pojmiesz dobro i w nim będziesz tężał.

Niebiańskie to uczucia… Prawda?

A takie uczucia — szum drzew ci da.

Jeśli chcesz więcej, pozostań w lesie,

Aż mały skrzat drugą baśń przyniesie.

***

Gdy czas już będzie do rzeczywistości powrócić,

Wstań i obejmij drzewo, zanim do domu wrócisz.

Poczujesz ukojenie i anielski spokój...

Smutki pójdą precz, w duszy zapanuje pokój.