Przejdź do komentarzywszechobecna wibracja
Tekst 126 z 114 ze zbioru: dziwowisko
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2018-10-31
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1691

cisza

dryfuje na łódkach

niezliczonych wierszy

autorów

zanurzonych w bezmiar toni

skąd dobiega

wieczna muzyka

  Spis treści zbioru
Komentarze (9)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Ładnie :) Podoba mi się.
avatar
O, bardzo wdzięcznie.
avatar
Oo! Oo!! :)))
avatar
Dziękuję (takie coś, ze starego brulionu).
avatar
Niezliczonych wierszy ? - to raczej szum
avatar
"wszechobecna wibracja" - miniatura z cyklu "dziwowisko" (patrz nagłówki) - to przykład metaliryki, diagnozującej stan dzisiejszej Poezji niejako z lotu ptaka, PONAD Czasoprzestrzenią:

/w tej wszechobecnej wibracji martwa/
cisza
dryfuje na łódkach
niezliczonych wierszy
/które nie mają nic do powiedzenia/
zanurzonych w bezmiar toni
skąd /przecież/ dobiega
wieczna muzyka

a zatem niemożność czerpania z przepaścistych głębin Harmonii dookoła dotyczy większości z nas piszących.

Poetycki dryf, bezgłos i martwota - oto, co widać z tej perspektywy
avatar
Cisza,to tak bardzo wytarty frazes, przez piszących i "nibypiszących" (autor). W naturze nie istnieje. Trzeba słuchać, ja nie umiem.Rozar, Emilia, dzięki.
avatar
Czasem kilka strof jest większych niż życie.
avatar
Anettula, dziękuję.
© 2010-2016 by Creative Media
×