– Heniutek – pytam – a twój wnuk, to co tak w ogóle porabia? – A Henio, że nic. No więc ja, że to niezłe zajęcie, ale że konkurencja raczej spora. Na to Heniutek, że konkurencję, to jego wnuk raczej dosłownie wymiecie. Referencjami, które posiada. I że ten wnuczek dał akuratnie ogłoszenie w Internecie, że „poszukuje pracy wraz z dziewczyną” i teraz czeka na poważne oferty.

Tym wymiataniem przypomniał mi moją znajomą, która jak ją pytają o zajęcie, mówi, że na scenie wymiata. I prawdę mówi, bo się zatrudniła w naszym lokalnym teatrze w charakterze osoby sprzątającej. Więc zaraz Heniutkowi o tym powiedziałam, a on, że kiedyś robił w budce za suflera, ale krótko, bo jak podpowiadał, to lubił improwizować. I na „Damach i Huzarach” kwestie z `Wielkiej Improwizacji` aktorom podrzucał. Więc wymietli go z tej budki, bo nie przepadali za kreatywnym podejściem do wykonywanej pracy.

Pomyślałam z żalem, że ja to tylko raz w życiu na scenie wymiotłam! A było to podczas sylwestrowego balu – roku nie pamiętam, bo za dużo szampana wtenczas wypiłam. A na tę scenę trafiłam przez torebkę. Spadła z mojego krzesła i ktoś ją zaniósł, jako precjozum niewiadomego pochodzenia, do zespołu muzycznego. A ten zespół zaraz ogłosił, że właścicielce odda do rąk własnych, ale jak owa zaśpiewa do mikrofonu ładną piosenkę. No tom pomyślała, że się dobrze składa, bo nareszcie ktoś mnie wylansuje! I hycnęłam na tę scenę pośród oklasków publiki i zaczęłam śpiewać: – Siadła pszczóółka na jabłooni...!

No i wymiotłam – wszystkich! Tylko taki jeden fan został – z głową w schabowym i buraczkach, bo takie na nim wrażenie wywarłam. A kiedy ze sceny zeszłam, to wokalista mi doradził grzecznie, abym na przyszłość swoich rzeczy dobrze pilnowała! Bo takiej konkurencji wokalnej to on nie zdzierży!

A Heniutek się rozłączył. Po tym jak mnie zapytał, czy zamierzam mu zaśpiewać, a ja odparłam, że owszem.