w kałuży mrocznych wspomnień leży

upodlona

w oparach jego brutalności

pod białym płaszczem niemocy

zrzucony odkrywa tępy wzrok

ciało wyzute z intymności

drażni oczy  

pozbawiona złudzeń odeszła w chwili

zwątpienia w człowieka

a on

wiedziony zwierzęcym instynktem                              

chciwy jej bezbronnego ciała

zaznaczył swój teren

zostawił ślad pozornej siły

i odszedł

nasycony na chwilę

znów wyruszy na polowanie