Matka nie potrafiła mnie zrozumieć,przyszła i zachowujac zimna krew odpowiedziała,ze droga do serca będzie drogą przez mękę.Dlatego już jako dorosła dziewczyna kupiłam te powieść.Matka przez łzy patrzyła na moje nieszczęście i zachowała milczenie.

Kiedy nazbierałam piór gęsich spojrzała na mnie jakoś wyjatkowo,tak mi się dzis wydaje-i powiedziała-

Bedziesz pisarką,i przeczytasz wszystkie książki z osobna  i razem.

-Jak to razem?

Matka wówczas sie zamyslila

-Nie wiem,pewnie w szkole.

Pomyślałam,że na pewno,bo gdzie indziej to mogłoby się wydarzyć?

I tak pozostawałam latem na wsi,oglądajac od czasu do czasu zwierzęta.To kurę,to dziki ryjace w ziemniakach,to krowę,pasacą się na pobliskich łąkach.

Chodziłam i nosilam pod pachą swoje ulubione ksiązki albo rysunki,w towarzystwie maskotki małpki,którą coraz częściej pozostawiałam samą w domu babci.

To ona opowiadała mi najwięcej o lesie i dworze,w którym pracowała,jako gosposia.

Matka była ulepiona z innej gliny.Nadzwyczajnie posługiwała sie słowem humanizm,ktoremu w jakiś wówczas niepojęty dla mnie sposób nadała pewna wartość.

-Wszyscy powinni być tacy sami,bo kiedy nie są,staja się sobie wrogami.