Skarb

„ Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” ( Mt 6,21 ). Zapewne wiele razy słyszałeś jak mama mówi do dziecka: Tyś moim największym skarbem! Osoba Boga i człowieka winno być droga, bliska, wartościowa dla każdego z nas. Trzeba przyznać, że wielu za skarb uważa pieniądze, albo drogocenne przedmioty, przechowywane w banku, albo gdzieś zakopane w ziemi lub schowane w innej kryjówce.

Zabezpieczenie skarbów nie jest łatwe, gdyż złodzieje udoskonalają  sposobu na ich wykradanie. Właściciele pochłonięci zdobywaniem i zabezpieczaniem bogactwa, doświadczają niepokoju, obawy, chęci wywyższenia nad innych, pokazania im swojego bogactwo. Jeżeli twój skarb jest w miłości Boga, albo w sercu człowieka, to myślisz o tej osobie, obdarzasz ją miłością, przeżywasz radość z obcowania, prowadzisz rozmowy, twój skarb jest w niebie, gdzie złodziej, ani mól go nie niszczy.  Królestwo Boże staje się twoim bezcennym darem i skarbem. Gdzie skarb, tam i serce; wraz z nim myśli, uczucia, pragnienia i dążenia są złączone. Chcąc właściwie rozpoznawać i wybierać, trzeba postarać się o zdrowe oko duszy. Objawia się ono radością, uśmiechem, przyjaznym gestem, pogodnym słowem, co czyni innych szczęśliwym w obcowaniu z nami. Pomnaża swój skarb ten, kto wiele daje, troszcząc się o innych, jak o siebie samego. Największym skarbem w Królestwie Niebieskim jest miłość! Ona jest za darmo!

Pomyśl!

W życiu nie ważne jest mieć, ale w Nim być.