Biegnę po rosą

spłakanych łąkach

kalecząc stopy

o głazy milczenia

W głowie bezradność

ciągle się błąka

czasem mam dosyć

wszelkiego widzenia

Biegnę skowytem

niesiony wiatru

choć cały ciągle

jeszcze w kawałkach

Ty drżysz nade mną

kapiąc mi w uszy

raz swoją złością

raz naiwnością

Zbłąkany krążę

nad własną troską

nie ma nadziei.

...tylko dzień nowy

znowu się klei.