naszpikowani kałasznikowcy z Donbasu 

kieszenie wypełnione kulkami 

pękające podszewki rumiane uśmiechy

chęci są by zrobić coś

by bohaterem być 

może uratować świat przed wrogiem

lub przed samym sobą

szukają ukradkiem gdzie się skrył 

pewnie kopie transzeję i schron 

zagarażowane Krazy Kamazy 

cuda techniki starzała co uziemia samoloty cywilne

idą chłopcy niosą trumny niosą urny

niusy z pierwszych stron nadchodzi wróg 

zamaskowane zielone ludziki

strzały ze wszelkich okien

pęka szkło krew smród 

dowódca kim on skąd on 

dzielny chłop ma wizję

budzi go wódy brak

końcem świata wojnę zwą

obraz głupoty maluję ubolewam 

noc daje nadzieję że nic się nie zadzieje 

my roboty my drony spece od tajnej roboty 

a ty człowieku giń boś nie ruski syn