Uśmiech wygładza twarz.

Najwięcej zmarszczek rodzi zadawniona złość i zawziętość

Dewizą mojego świętego Ojca,

który jako młody człowiek przeżył ekstremalny survival obozu zagłady w Stutthofie,

było:

RUSZAJ SIĘ - Z GŁOWĄ! - BO ZARDZEWIEJESZ.

Tato jako już 20-paroletni inwalida wojenny dożył 75 wiosny. Był świetnym nauczycielem, bardzo pogodnym, ruchliwym jak rtęć (mimo laski inwalidzkiej), ciekawym dobrej książki i filmu, rozśpiewanym człowiekiem.

Pamiętam, jak podczas golenia się przy lusterku śpiewał cudownym basem słynną arię z "Porgy and Bess" "Missisipi"

Ot co, Emilio, też zawsze tak mówię. A uśmiech przecież nic nie kosztuje i... łatwiej z nim żyć. Żal mi ludzi złośliwych i zawziętych, są bardzo nieszczęśliwi. I to na własne życzenie. Trudno to pojąć.
Czytając Twoje teksty, w których wspominasz o swoim Ojcu, tak właśnie Go zapamiętałam — jako mądrego, dobrego, aktywnego człowieka. Choć tyle nieszczęść przeżył, do końca zachował pogodę ducha. W Twoim przypadku przysłowie: "Niedaleko pada jabłko od jabłoni" — jest całkowicie adekwatne. :)

Ale narękach to nie Ty stoisz.

Nie, Marian, to nie ja, to moje Synczysko, którego urodziłam w dniu swoich urodzin i imienin. W naszym przypadku przysłowie, które zacytowałam Emili — też się sprawdza. :D