Stary ten chłop stał na wzniesieniu tuż przy drodze,

Podreptywał swoimi dziurawymi łapciami

I, chwileczkę pomilczawszy,

Dorzucił donośnie,

Radując się skupionej wokół niego,

Wesoło wrzeszczącej kompanii.

*Ejże! carskie chłopstwo ty gołe,

Brodate, zarośnięte, napite!

Pokrzykuj-że, pokrzykuj, a głośniej!*

- To jak ciebie, staruszku, zwą?

*A co? Zapiszesz to w swojej książeczce?

Nie ma potrzeby! Po prostu napisz:

We wsi Polatuje

Jakim Nagi żyje,

Do śmierci haruje,

W trupa sobie pije!*

Wszyscy huknęli śmiechem

I zaraz opowiedzieli Wierietiennikowi,

Kim jest ten stary chłop Jakim.

Ongiś jeszcze za młodu

Pomieszkiwał het! aż na dalekiej północy w Pitrze*)

I tam trafił do więzienia,

Bo w wielkim mieście któregoś dnia aż tak zdurniał,

Że pozwał przed sąd bogatego kupca.

Po odsiadce piechty wrócił na ojcowiznę

Całkiem bez grosza przy duszy

I wziął się jak jego Dziady za sochę.**)

Odtąd już tak przez lat 30 smaży się

Na swoim poletku pod słoneczkiem Bożym,

Pod broną chroni się przed wiosennym deszczem

I jakoś, biedota, wciąż jeszcze żyje,

Z radłem, ziemią i tymi wołami dzień w dzień się użera.

A kiedy Kostucha upomni się o Jakimuszkę***),

Odleci jak ta gruda ziemi przylepiona do sochy,

Jeden tylko Bóg wie, dokąd...

1865

..............................................................

*) w Pitrze - w Sankt-Petersburgu;

**) socha - stary drewniany prototyp pługa z dwoma rylcami, drapiącymi chłopską rolę;

***) Jakimuszka - pieszczotliwie Jakim