telepatycznie w kosmosie iskrzy

między ziemią a niebem

słał list w butelce na fali uczuć

mimo sztormu myśli

niespokojnych snów

napisał wiersz na papierze

nie czytał go więcej

bał się wstydu śmiechu

i odsłonięcia już skaleczonego ducha

boli bordowe serce

drugiego serca bicia nie wyczuwa

ciepłych sierpniowych nocy

wracał tam nie raz

wciąż jej brak ucieka pomiędzy wersami

miłość z mądrością

mówią z rozsądkiem coś nie tak

czyta jego wiersze wyczuwa miłość

eteryczny zapach róż

smak czerwonego wina

odległość nie dzieli ich jedynie czas

złodziej ciągłym brakiem spojrzeń

przegląda stare zdjęcia słucha płyt

niewiele krótkich wymian zdań

westchnień poranków zapachu kawy

papieros dogasa zapalał skręta

popiół w popielnicy na dnie

tak właśnie się skończy

wszystko w proch

lecz to nie ten moment

nie ten dzień

nie ta noc i sen

wierzy że uda się spełnić obietnicę

wyznać co czuje

deszcz moczy jak łzy

policzki blade od ciepłych słów

list w butelce

dotarł w cudowne miejsce

prosto w ukochanej serca