tego dnia schyliliśmy się równocześnie - ja i słońce

stałem w ślepym zaułku i patrzyłem w oczy

przytwierdzonemu do muru czarną farbą mężczyźnie

chyba był to jakiś polityk: w każdym razie sprawiał wrażenie solennego buca

tego dnia czekałem aż nadejdzie burza

aż powietrze, mogące w każdej chwili pęknąć jak balon

rozetnie błyskawica

tego dnia stałem w tym miejscu do późnego wieczora

w półmroku, oświetlony tylko wąskim pasem

padającym z ustawionej za wysokim murem latarni

tego dnia, oświetlony wąskim pasem, wypaliłem całą paczkę papierosów

wypiłem pół Fanty i przegryzłem to suchą, czerstwą bułką

i czekałem, jak pomnik, nieruchomo, pomnik za wytrwałość i cierpliwość

czekałem, bo słońce już dawno złamało się wpół

i na wszystkim wylądowała noc, a ja pochylony, z bolącym kręgosłupem

czekałem, bo noc zżerała wszystko kawałek po kawałku

bo noc dopijała wszystko

jak niekulturalny bachor resztki zupy z miski

zdawało się, że trzyma nas na linkach jak kukiełki

Nowy Orlean albo Mediolan, w sąsiedztwie kończyli imprezować

ich last dance roznosił się po całej okolicy

mój jęk odbijał się tylko

od pozamykanych okien w niskich, otynkowanych na zielono domkach

za parę godzin słońce - wyprostowane -

- oślepiło mnie

wyprostowany stałem i tonąłem w przypominającej rozlane piwo flegmie słońca

następnego dnia

byłem już w D O M U

trafiony, zatopiony