Największym nieporozumieniem i grzechem jaki może popełnić jednostka społeczna jest hołdowanie bałwochwalczemu i zużytemu jak kawał szmaty w warsztacie samochodowym sloganowi, że `wszyscy jesteśmy ulepieni z tej samej gliny`. Gówno prawda i jeszcze raz gówno prawda.

Jestem inny niż moi rodzice, niż moi bracia i siostry, niż moje dzieci, a co dopiero mam powiedzieć o niespokrewnionych? Jestem inny od tych, których kochałem i tych, których kocham, a co dopiero od tych z którymi nie łączy mnie nic, prócz języka i obywatelstwa? A z mojej inności jestem dumny i zarazem cieszy mnie twoja inność, bo jeśli byłoby inaczej, to rozpaczałbym jak pani na balu, która nagle dostrzegła na parkiecie inną panią w identycznej kreacji.

Bynajmniej nie chodzi o morfologię. To nasze dusze się różnią. Jak noc od dnia. Jak wschód różni się od zachodu. Jak masyw od wąwozu.

Polska to nie wioska murzyńska jakby chciały stada baranów posklejane wszelką iluzją. I chcę ci powiedzieć, że tak naprawdę, to nic nas nie łączy, prócz tego, że chcę, żebyś... był. Tylko tyle i aż tyle. Aż tyle, bo mój świat bez ciebie byłby... uboższy. Zatem bądź. Kimkolwiek jesteś i jakakolwiek jest twoja dusza. Bądź i pozwól innym być innym.