Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2013-01-23 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1865 |
Zapatrzeni w tańcu , zapatrzeni w siebie
Zapatrzeni w słońcu , zapatrzeni w niebie
Wciąż niepewni siebie , siebie niewiadomi
Pytać wciąż będziemy , pytać po kryjomu
M.Grechuta
kto następny
to od mojego chłodu zachrypł Tom Waits
potrafię mruczeć nie tylko warczeć
nie bój się mała
widziałam już ten korowód – uspokajam
księżyc w nowiu oddycha
mgłą pościeliłam w pokoju na piętrze
wiersze i błysk świecy co się żarzy
w kącie jeszcze nie śpisz
choć świta nagrywasz
rozmowy ptaków w oczekiwaniu
na nią wrosłam w kamienną drogę
drętwieją mi ręce uniesione
w geście pojednania kładę się z tobą
cicho nie przepraszaj wiem
czekasz na korowód
z czasem wietrzeje skała
rozpocznę poszukiwania zagubionej owcy
jedyny twój grzech przepadł gdzieś
pod mchem ukryłam klucz
przecież nadciąga
zmarzlina w pochmurnym korowodzie
tobołek gotowy na drogę masz jakiś łach
i psa – wyczuje z daleka przychodzisz
z bukietem latawców zimnolubne zupełnie
białe rękawiczki chłopców z korowodu
wierzysz że to cieplejszy odcień bieli
pamiętasz przecież ten taniec gdzieś w nas
przetoczy się ostatni walc z marzłocią
/www.youtube.com/watch?v=QdE1lqa6xdE
oceny: bezbłędne / znakomite
Marek Grechuta i Tom Waits - to w narracyjnym tle dwa vocal`e - ten 1. nasz, rodzimy, i ten 2., z amerykańskiego country.
Jeżeli od kobiety wieje chłodem, to to nie jest NIE JEST jej wina
masz jakiś łach i psa
(patrz końcówka)
i adieu, monsieur!