Dałem ci życie córko

To samo które mi dano

Pełne zakrętów  cierpienia

Czasami śmiechu szczerego

I wielkiego wzruszenia

To życie

Powstać nie musiało

Wszak po co i komu by się chciało

Wstawać by pędzić do lekarza

Obmywać ubierać przewijać

Martwić się

Czekać

Tłumaczyć

Wysłuchać

I na gniew

Nie odpowiadać

Całej tej zmory

Jaką widzi dziś kobieta

Wychowanie dziecka

Zakrawa jej

Jej współczesnej - na przedsionek chlewa

Tak odczuwa przeciętna

Współczesna kobieta

Życie jest cudem

Nigdy nie pytałem siebie

Czy chcę

Ja wiedziałem że będziesz

I oto jesteś

Ciesz się

Oddychaj głęboko

Pośród zbóż upalnego lata

W zgiełku miasta

Zimowym porankiem

I świtem czerwonem

W zachwycie

Masz dać następne

Tak jak ja

Dałem ci Życie