szukając dróżek piaskiem zasypanych

idę przez chwilę pomiędzy polami

te pola oddychają tylko wieczorami

ja oddychać muszę dopóki jestem

przyśpieszam stukam kijkiem w asfalt

jakbym nim chciała świat zaczarować

i nagle cicho ptak w listowie się chowa

na niebie kryształ między akacjami

droga zakręca kto wie dokąd zmierza

jest i kapliczka jej się powierzam

siadam przy rowie na chwilę wytchnienia

coś szepczą trawy coś mówią drzewa

nikt nie zna dróżki piaskiem zasypanej

krętej i niezdarnej ciągle niespisanej