kiedy u mnie dzisiaj byłaś 

i czytałaś nowe wiersze, 

nie wiedziałam co powiedzieć, 

gdy spytałaś z dziwnym lękiem: 

- czy to o mnie? skąd wiedziałaś? 

przecież nie mówiłam... nigdy...! 

tu zdumienie - konsternacja. 

wszak kawałek życia - zwykły, 

niczym kartka z raptularza, 

z pamiętnika zamyślenie. 

wróżba dziwnej kabalarki 

cała w niedopowiedzeniach. 

szept miast krzyku, bicie piany, 

spacer w chmurach, krople deszczu. 

zwykły strach przed przemijaniem, 

rym adresowany w przestrzeń... 

o kim? pytasz. nie znajduję 

odpowiedzi. bo cóż z tego? 

cóż, że w wersy zapisuję 

z życia - anonimowego 

- fakt łudząco wpasowany 

w wielorakość ludzkich losów? 

w myśl przechodnia na ulicy, 

w echa przypadkowych głosów. 

może zdarza się wyjątek, 

ale zawsze w tle z regułą, 

że to wszystko było kiedyś. 

że się w zwrotkach powieliło.

____________

* Kwiecień 2013