ambiwalencja, z jednej strony – wściekły romantyzm

plus muślinowość męskiej skóry, doznawanie

komplementów, fantazje na otwartym sercu,

z drugiej zaś mańki – łagodność modlitwy adwentowej

albo pawia na kacu, samą śliną.

nic tu nadnaturalnego, ot: jedynie węzełek zaplatany

na samym sobie, ja – prosty jak budowa ENIAC`a.

nawet w przeszłość nie przeskakuję, choć doskonale

umiem. takiego mnie kochaj i opierniczaj, gdy

zasłużę (para-indiańskie tańce rytualne wokół

flaszki to chyba jedyne, czego się wstydzę

i chcę zdusić w sobie, odpetować).

przyjmij te lewackie patriotyzmy,

godła z kotami w koronach, jakimi cię raczę.

nadpisz mój jedyny plik.

* tytuł- sformułowanie kościelne ogłaszane po zbadaniu rzekomych i nieuznaniu ich przez KRK, objawień, dosł. `jest pewne, że to nie jest nadprzyrodzone`