Platonicznie

Twoje oczy błyszczą,

kiedy na nią patrzysz,

Spod przymkniętych powiek,

Z uśmiechem na twarzy.

Wiem, co myślisz sobie,

zdradza to spojrzenie,

Którym pragniesz szybko

Zerwać z niej odzienie.

Gdy wyciągniesz dłonie,

Dotkniesz jej na pewno.

Szepniesz jej do uszka:

”Jesteś mą królewną.”

Tak długo czekałeś,

By spić rosę z raju,

Ona  niedostępna

I wziąć się nie daje.

Chciałbyś ją dotykać,

Pieścić piersi mleczne,

Lecz ona odtrąca

Twoją miłość wiecznie.

Chciałbyś ją przytulać

I śpiewać jej pieśni.

Wyznać miłość piękną

Jak z książki, z powieści.

Słów słodkich lawina

Miękko się układa,

Mówić umiesz składnie,

Że mucha nie siada.

Ona słucha tego,

Uśmiecha się ślicznie:

„Kochaj, pieść mnie Skarbie,

Ale platonicznie„.