dokąd zmierzałem 

życiem śpiesznym 

podróżując cel za celem 

dniami w ścieżkach rozrzuconych 

życiem jakby ciągle w drodze 

tak tkwiłem w tej podróży 

jak lodowa góra 

czasem topiona łzami 

co nigdy nie płynęły 

w czasie zapomnianym 

jakby zawieszon w niebycie 

bytu co nie dawał mi miejsca 

żyłem jakby czekał wyzwolenia 

nie czekając wcale 

plany zostały w kalendarzach 

marzenia tam wysoko 

jakby jeszcze pędami 

się nie puściły żadnej wiosny 

w życiu tymczasowym 

doglądając godzin 

co czas niemy odmierzały 

pisząc smutne wiersze 

do ciemnej szuflady 

składając nuty bez muzyki 

latami latami 

wieku tamtego 

szukałem ojczyzny 

wyspy co szczęśliwą nazywają 

i tak dobiłem 

do brzegów zielonych 

odkryłem wzgórza 

mojej itaki 

wrzosów tarasowe pola 

takie zwyczajne 

małe zupełnie nie greckie jeżyny 

itaka co sosną pachnie majem 

do niej dotarłem 

tam ją spotkałem 

i już nigdy nie zwiodą mnie podróże 

do krain 

życia innego 

tego co nieznanym kusi.