W jego wiszącym ciele widzę strach.

Metalowy sznur wbił się w nic już nie czującą skórę.

Wyglądam tajemniczo w jego martwych oczach.

Źrenice wyschły od łez nocy.

Dłonie wiszą jak na nitce,

która zaraz pęknie ze śmiertelnym krzykiem.

Wiatr bawi się jego włosami.

Czyż nie pieknie wygląda Wisielec,

Gdy tak wisi bez trosk na drzewie...?