Stały na polskiej ziemi Franciszki,

Bismarcki i Mikołaje.

Spadły z cokołów jak odklejone fiszki.

Potem `Dziadka` plemię

zaludniło nowymi figurami

ojczystą  piękną ziemię.

O `drugiej światówce` nie wspomnę.

Wiadomo. Nawet Kopernik,

jakiej był wtedy narodowości, nie pomnę.

W kolejności  na Dżugaszwilego modłę

pomniki były w modzie.

Człek człeka pytał - do kogo się modlę?

Teraz nowe pomniki widzę ogromne.

Wyrastają jak grzyby po deszczu.

-Jezus! Karol! - echo niesie ogromne.

I tak się koło historii toczy.

Raz jednych, a raz drugich

na cokół pomnika wtoczy.

Cokół to miejsce niepewne.

Za dwa pokolenia znów

figury się zmienią zapewne.