Bilet w obie strony

Przebrany za ludzką istotę

ogłuszam obietnicami wciąż żywe szyny

udowadniam im bliskości celu

Zbyt są uparte moje dwa różne ja

jednak umiem kochać samego siebie

w pocie czoła samego siebie poskładać

z pogryzmolonych inicjałów na nieważnym rozkładzie

na tym zarośniętym przez pełne konta i sejfy peronie

Dziś jestem o wiele bardziej niż zwykle

mimo krzykliwego kostiumu

kasa biletowa od dawna zamknięta na głucho

Znam tego spod przebrania -

jak kocha to wróci

chyba

że znajdzie sobie kogoś innego

lecz obce osoby nie są mile widziane

gdy już wszystko wmówione w stukot odjazdu

wprost do namiastki wszystkiego