takie niebo.  

chmury suche nie zabijają się w kałużach  

używanych z szeptem po nocy.  

bardziej niż zwykle - blado płoną podziurawione  

z wykradzionym puchem jutra  

przez cierpiący wiatr.  

błękit przygasł jak świeczka  

targany westchnieniem zórz.  

ta poświata różowa w oddali  

to jeszcze nieodkryte przestworze...  

tak i na tym niebie  

roztapia wymyślne błyskawice  

w smugi samolotów stamtąd - gdzieś  

piękne jak zawsze, gorące od światów  

słońce.

2001-10-18